(347) Znachor

Tytuł: Znachor

Autor: Tadeusz Dołęga – Mostowicz

Wydawnictwo MG

Stron 336

„[...] szczęście póty trwa, póki je człowiek ocenia należycie. A dla człowieka wartość ma tylko to, co ciężko się zdobyło.”

Tadeusz Dołęga – Mostowicz, „Znachor”

Tadeusz Dołęga – Mostowicz to autor, którego dzieła znałam dotychczas jedynie ze słyszenia. Choć przyznaję, że na półce już od kilku miesięcy stoi „Kariera Nikodema Dyzmy” to jednak dopiero propozycja zrecenzowania „Znachora” w pełni utwierdziła mnie w decyzji sięgnięcia po twórczość tego pana... Nie wiedziałam tylko, że będzie ona na tyle uzależniająca, że po skończeniu lektury „Znachora” będę miała taką ochotę na lekturę kolejnej części perypetii profesora pt. „Profesor Wilczur”. Czuję się pozytywnie zaskoczona, a przy tym wszystkim oczarowana tą historią pełną ciepła, udręki oraz podróży po nieokiełznanych koleinach losu.

Profesor Wilczur to znany i ceniony lekarz, chirurg. Jako jeden z najlepszych lekarzy w Polsce dorobił się niezwykle wysokiej pozycji w społeczeństwie, domu, sławy i pieniędzy. Nie myślcie jednak, że uderzyła mu ona do głowy... O nie! Nic z tego. Jest świetnym ojcem i mężem, a jednak i tych najlepszych dotykają tragedie. Kiedy główny bohater powieści Tadeusza Dołęgi – Mostowicza traci żonę jego świat i porządek w nim panujący ulega zawaleniu i rozproszeniu. Próbuje utopić smutki w alkoholu, a potem na skutek nieszczęśliwego wypadku traci pamięć... Jedno jednak po czasie sobie przypomina: jak leczyć ludzi i jak przynosić im ulgę. Pod nowym imieniem i nazwiskiem wznawia swoje praktyki lekarskie na wsi. Nowy konkurent nie podoba się jednak miejscowemu lekarzowi, które na skutek jego znachorskich praktyk zaczyna tracić pacjentów. W rezultacie zaczyna grozić mu, że pójdzie ze sprawą na policję...

Muszę Wam się do czegoś przyznać... nie przy każdej książce dostaję podczas czytania rumieńców. A jednak „Znachora” czytałam z prawdziwym zaangażowaniem i z wielką irytacją reagowałam, jeśli ktoś mi przerywał czytanie. Tym bardziej, że „Znachor” zalicza się u mnie do jednej z tych książek po które w chwili jeśli już po nie sięgnę to już nie potrafię się od niej oderwać. Piękny, plastyczny język był dla mnie prawdziwą rozkoszą podczas czytania... Ciekawa akcja, który przyciągnęła mnie już od pierwszej strony. Odrobinę nie rozumiem tego, że jest to powieść przez niektórych zalicza do romansu, bowiem ja tutaj wielkiego romansu się nie doszukałam, choć nie ukrywam, że wątek uczuciowy przez powieść się przewija...

Profesor Wilczur (Antoni Kosiba) po wieloletniej tułaczce wreszcie odnalazł swoje miejsce na świecie w młynie u zacnego Prokopa. Pomimo tego z tyłu głowy tego mądrego, lecz zagubionego człowieka cały czas kryje się jakieś niewypowiedziane pragnienie... Profesor Wilczur to postać tak poczciwa, że od razu zaczęłam go darzyć niewypowiedzianą sympatią. Jego trudne losy i postawa z jaką przyjmuje baty od życia... Ta książka krótko mówiąc wzrusza i zachwyca. Możemy obserwować wędrówkę bohatera... przemiany, które się w nim dokonują jak i chwile słabości. Główny bohater powieści "Znachor" zachwycał mnie przeciwnościami, które reprezentował... z jednej strony obojętność wobec życia, a z drugiej strony niesamowita pasja i chęć niesienia pomocy innym. Bohater bez wątpienia zasługujący na uwagę...

"Znachor" to jedna z powieści należących do klasyki literatury polskiej. I doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że wiele osób wzbrania się przed czytaniem klasyki... mam jednak wrażenie, że zupełnie niepotrzebnie. Gdyby "Znachor" został wydany po raz pierwszy dzisiaj pewno nie odniósłby takiego dużego sukcesu, a jednak "Znachor" to jedna z tych książek po które ludzie sięgają nieprzerwanie przez dziesięciolecia. Powieść Tadeusza Dołęgi - Mostowicza to jednak także dzieło wzruszające, wciągające... i w pewnym sensie bez wątpienia ponadczasowe. I z pewnością nie jest to dzieło, które męczy. Piękny język i ciekawa fabuła... to lubię!

Tadeusz Dołęga - Mostowicz w swojej powieści ukazuje realia życia w pierwszej połowie XX w. oraz tułaczkę człowieka, którą jest życie. Swoją powieścią wzrusza... Wyciska z człowieka łzy na początku, na końcu jak i w trakcie powieści. Nie chcę i nie zamierzam Wam zdradzać szczegółów tej powieści, a jednak... muszę zaznaczyć, że profesor Wilczur nie jest jedynym ważnym elementem tej książki. Pojawia się tu kilku innych, znaczących bohaterów, którzy swoimi wyborami mają istotny wpływ na akcję i przyznaję, że pojawia się w tej książce także miłość... Miłość, sensacja, ból, rozpacz i nie tylko. W tej klasycznej powieści znajduje się wszystko, a to wszystko razem tworzy całość olśniewającą i zachwycającą. "Znachor" to po prostu powieść o której nie zapomina się z dnia na dzień... 

Moja ocena: 10/10 Arcydzieło!

Za możliwość zapoznania się z książką Tadeusza Dołęgi - Mostowicza serdecznie dziękuję Wydawnictwu MG!